Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami, Bóg z Boga, światłość ze światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. On to dla nas, ludzi, i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba, i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy, i stał się człowiekiem. Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. I zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo, i wstąpił do nieba, siedzi po prawicy Ojca. I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a Królestwu Jego nie będzie końca. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę, który mówił przez Proroków. Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. I oczekuję wskrzeszenia umarłych i życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.

Wyznanie wiary: Credo Nicejsko – Konstantynopolitańskie to rozszerzona treściowo w porównaniu do Składu Apostolskiego formuła wiary, która jest recytowana w czasie każdej niedzielnej Mszy Świętej.

Ta wersja bardziej szczegółowo przekazuje niektóre treści, których interpretacja i zrozumienie normalnie sprawiała pewne trudności. Głównie chodziło o dokładniejsze wyjaśnienie tego, kim jest Jezus Chrystus, jaka jest Jego relacja w stosunku do Boga Ojca oraz jak należy rozumieć Osobę Ducha Świętego.

To wyznanie wiary nazywa się nicejsko – konstantynopolitańskim, ponieważ jest ono efektem obrad dwóch pierwszych Soborów Powszechnych, które miały miejsce w 381 roku w Nicei koło Konstantynopola oraz w tym samym roku w Konstantynopolu.

Należy zauważyć, że to wyznanie wiary jest jedynym symbolem przyjmowanym zarówno przez prawosławnych, jak i katolików oraz protestantów.

Dziękuję za wytłumaczenie, bo ostatnio się właśnie zastanawiałam dlaczego są "dwa rodzaje" tych wyznań wiary ;)