Powołanie...
dla każdego to słowo oznacza coś innego, bo nie ma dwóch identycznych dróg, dwóch takich samych osób.
Każdy z nas przeżywa je i odkrywa na sobie tylko właściwy sposób...
W powołaniu angażujemy całą nasza kreatywność;)

Tak.. powołania nie można jednoznacznie teoretyzować. Jest to zbyt obszerny temat dla nas i naszego serca by wyrazić TO za pomocą słów. Jednakże w formie poetyckiej oddaje to choć trochę tego, co przeżywamy i czytając owe wypowiedzi idzie się rozmarzyć..

Jak to powiedziała jedna z sióstr: zakonnica to Boża tajemnica! I chyba nie trzeba nic dodać. Historia każdego powołania jest inna, ale wszystkie są równie piękne...

Dokładnie! I popatrzcie- pośród tylu ludzi akurat my zostaliśmy wybrani- coś niesamowitego! Pozwolę sobie zacytować fragment piosenki:
"Że cierpienie drogą Twoją jest
to wiedziałem, ale czemu mnie,
wśród milionów wybrałeś właśnie mnie?
Wśród milionów mnie znalazłeś aby pomóc mi, Panie Ty!"
I mimo, że czasem jest ciężko, że ludzie mnie wytykają czy śmieją się, to uważam, że jeśli Pan dał mi taką "misję" do spełnienia, to da i wystarczająco dużo sił, żeby ją wypełnić. Pełnia radości. I jak to moja siostra-kierowniczka duchowa powiedziała: "Niech będzie jak Bóg chce. On Cię poprowadzi. Trzymaj się Go zawsze A jeśli zaprasza do zakonu- pięknie Mu oddać siebie. To niesamowita łaska; być z Nim, w Nim, dla Niego, a przez Niego dla ludzi- choć czasem trudno, ale to wielkie szczęście." I ja się pod tymi słowami podpiszę.

Powiem wam w tajemnicy , ze jak kiedys, kiedys byłam dzieckiem to chciałam zostać ......i teraz uważajcie bo pekniecie ze smiechu ..... Ksiedzem

Pendrivea wiec nie pozostaje mam nic innego jak zostać siostrami zakonnymi

Z okromną nieciepliwoscia czekam na twoje refleksje