..rekolekcje były dla mnie bardzo trudnym czasem- od początku aż do samego końca. były czasem, w którym musiałam parę spraw przepłakać, zgodnie w myśl tego, że łzy oczyszczają. no i chciałam zrobić to przy Panu Bogu- dlatego przyjechałam na rekolekcje. od jakiegoś czasu mam bardzo trudną i bolesną sytuację w domu rodzinnym. jako człowiek bardzo wrażliwy nie bardzo ogarniałam sytuację w domu- w domu, który w każdej chwili może si ę rozpaść do końca, o ile jeszcze tak się nie stało.. i rekolekcje- czas błogosławiony- Pan nie pozwolił mi się załamać, mimo, że miałam pare ciężkich chwil. walczyłam, żeby się nie poddać, żeby nie włączyło mi się moje myślenie, teorytyzowanie, gdybanie, wymyslanie w swojej głowie scenariuszy jak to się wszystko dalej potoczy- nie. Pan Bóg zabierał to wszystko bardzo delikatnie. i wyjechałam jakby uratowana od tych myślli, które mogły rozłożyć na łopatki.
przyjechałam też na rekolekcje z rozwalonymi dwiema relacjami.  jedna po prostu się urwała, druga jakoś samoistnie umiera.. buntowałam się, nie chciałam tego, a obie osoby napisały podczas rekolekcji. obie sprawy się wyjaśniły, albo przynajmniej są na drodze do tego. ciężko mi było tak ogólnie. bardzo ciężko, ale przecież Pan mnie trzyma w swojej dłoni, nic złego stać się nie może.. i chciałam podziękować wszystkim, którzy w większym lub mniejszym stopniu jakoś towarzyszyli mi w tym trudnym czasie na rekolekcjach.

a przedewszystkim Panu Bogu. że nie dał mi zrezygnować z czegoś, na czym tak bardzo mi zależy, nieustannie dodawał odwagi.
i za to, że tak bardzo poruszał swoimŻywym Słowem, co było widać na całych rekolekcjach. był obecny w Sakramentach, w nas, ale także w Swoim Słowie. dotykał, przemieniał i wierzę, że uzdrawiał. a i moja kobiecość została dotknięta modlitwą tańcem..
chwała Mu. amen.