ja jestem animatorem o bardzo różnym zakresie pracy, w zależności od aktualnych potrzeb... Tzn. zajmuję się animacją muzyczną, organizacją zabaw i festynów dla dzieci, rekolekcji i dni skupienia dla młodzieży, prowadzeniem scholi, półkolonii dla dzieci, spotkań formacyjnych dla młodzieży itp... ale aporpos tego o czym pisała Elisabeth też mam doświadczenie w prowadzeniu przygotowania do bierzmowania dla młodzieży... co prawda w tym roku zrezygnowałam żeby zadowolić rodziców bo matura i te sprawy... ale robiłam to przez 3 lata... i też po pierwszym roku zauważyłam olbrzymie różnice... w naszej parafii przygotowania te też są oparte na idei "grup domowych". Dokładnie na tzw. kursie Alfa, jeśli to coś komuś mówi i ksiądz który tym tak ogólnie zarządza chciał by było to realizowane właśnie według konspektu tego kursu Alfa... i wyszła z tego jedna wielka klapa... gdyby nie to że miałam świadomość że w przyszłości też mogę mieć takie sytuacje że będę posłana do obowiązku z którym nie będę sobie radzić, to zapewne po tym pierwszym roku bym zrezygnowała... ale na szczęście nie zrezygnowałam i mogę powiedzieć że te kolejne lata były bardzo owocne... zmieniłam koncepcję i doszłam do podobnych wniosków co Elisabeth... młodzi chcą dyskusji, chcą rozmowy, szczególnie na tematy związane z wiarą, które ich nurtują... choć oczywiście nie ogranicza się to tylko do takich chwytnych tematów jak np. sekty albo charyzmaty Ducha Świętego ale jest to też i chyba przede wszystkim zadawanie młodym trudnych pytań, takich przed którymi uciekają, albo odpowiadają na nie tylko pustymi sloganami... takie drążenie ich, sprawia że poszerzają swoje horyzonty patrzenia na życie przez pryzmat miłości Chrystusa... a takimi moimi priorytetami stała się przede wszystkim modlitwa i poznanie samego siebie. bo jeśli oni nie poznają siebie to nie odkryją w sobie wewnętrznego pragnienia Boga i tym samym nie otworzą się na owoce tego spotkania... a jeśli nie będą się modlić nie doświadczą żywego Chrystusa więc wszystkie zasłyszane słowa o Bogu będą tylko pustymi hasłami... a co do sposobu jak ich nauczyć modlitwy, to zaczęłam robić coś co teoretycznie nie powinno zadziałać ale jakoś u mnie się sprawdziło. Na każde spotkanie kupowałam w sklepie z dewocjonaliami takie chrześcijańskie pocztówki, a z tyłu zawsze pisałam jakiś czyjś cytat i dodatkowo sigla biblijne jakiegoś krótkiego fragmentu, dla każdego inne. Oni to potem losowali. I tak było na każdym spotkaniu. Ale nie kazałam im tego czytać. Mówiłam że to jest dla nich i sami mają zdecydować co z tym zrobią. To nie szkoła żebym im dawała zadania domowe. I ku mojemu zdziwieniu po 2-3 spotkaniach młodzież zaczęła do mnie przychodzić i opowiadać mi o czym był ten fragment który ostatnio dostali... co znaczyło że jednak zaczęli Pismo Święte czytać... to po prostu dawało mi tyle radości że już nic więcej nie musieli robić, żebym wiedziała że to zaowocuje... bo jaki co ja sama mogę zrobić? nic... a jeśli przez modlitwę budują swoją więź z Chrystusem to On sam będzie działał... a ja wystarczy że nad nimi czuwam... i jeszcze jedno... tak już idąc zupełnie w inną stronę... duża część sukcesu to zaskarbienie sobie sympatii młodych, skrócenie dystansu... ja zawsze obiecywałam im że jedno spotkanie w semestrze będzie takie na luzie (najczęściej graliśmy wtedy w oratoryjne gry planszowe)... przynosiło to wspaniały skutek... bo oni dostrzegali we mnie normalnego ludzkiego człowieka i otwierali się na spotkania, a dodatkowo służyło to ich integracji, która przecież też jest bardzo ważna... to chyba na tyle z takich luźnych przemyśleń i jeszcze jedno... praca animatora to WSPANIAŁA praca !!!

Faustynko może podzielisz się z nami jak wygląda Twoja praca z dziećmi w Rycerstwie Niepokalanej. jakieś spostrzeżenia kilka słów wsparcia z doświadczenia

Jestem osoba która gra na gitarze wieć spotkania sa urozmaicone spiewem i tańcami na Chwałe Pan a
raz w roku mamy czuwanie nicne do którego bardzo sie przygotowywujemy
jako RycerstwoNiepokalanej wystawiamy tez Jasełka w parafii
i bardzo sie ciesze ze mam 5 wspaniałych